واقعا وقت گذاشتین و حوصله کردین. مرسی. نمیدونم تلقینه یا از اعتماد به نفس پائینه یا کم سوادی یا شجاعت٬ خلاصه اینکه هروقت انتقادی میشنوم دوباره تجدید نظر میکنم و به این نتیجه می رسم که حق با خواننده ست. طبق همین اصل الان با شما هم عقیده ام. قصه ی این دوتا وبلاگ جداست. ربطی به ریز و درشت نداره. چه خوب میشه اگر عاصی هم بخونه و تصحیحم کنه. تاکید کنه هم چه بهتر. همشهری های همراه.
عزیزان من شما را به سازش و اخلاق نیک و عدم اسراف در خوشگذرانی و دادن سورهای واقعی و نه وعده های خرمنی دعوت میکنم. اگر مردش هستی آن مصیبت را بیاور تا اجابت کنم همه شما را. در هر صورت avro part یخ فراموش
سن که به سی می رسد آرش خان تعاریف عوض می شود. یعنی یه جورایی الکی زندگی زناشویی به تکامل می رسد که در اصطلاح عرفا به گه کشیده می شود. آدمها بعد از سالها مبارزه برای رسیدن به تعادل آنرا بی خیال می شوند چون ابزار مربوطه اش که همانا ت خ م است را ندارند و اینچنین است که در کمال تفاهم و تعقل شروع می کنند به تغییرات جزیی خود برای وفق پیدا کردن با شرایط گه مالی و اینجا ست که عشق پدیدار می شود و صورت اسهالی دوست داشتن در دامن کبریایی به اوج خود می رسد و ادامه نسل مناسب ترین گزینه در حیات جدید می شود. وای از آن روز که آدمها عاقل می شوند سنگین می شوند و از دید عموم پخته می شوند و مقبولتر. به عاصی سلام برسان و این نرغالک مرا به حال واگذار که در این مقطع مصلحت چنین است و گرنه آخر شعر سفر قوانین عوض می شود و خودم را در اختیار استاندار قزوین می گذارم تا هر چه خواست با من بکند چه که کنار آبسرد کن چه هرجا-----چه بی جا----
همه از زندگی زناشویی گفتن.هدفت این بود؟من بدون توجه به هدف تو می نویسم مثل بقیه.جایی که قید و بند بی دلیل باشد.جایی که تعصبات و مالکیت های مسخره بی دلیل هی ابراز وجود کند زن و مرد مجبور می شوند به گه تبدیل شوند. و بعد دائم که خود را بیشتر غرق گه می کنند بیشتر به آن علاقمند شوند.در نهایت هیچ چیزی از انسان نمی ماند.خوشا به حال هر کسی که اینجا نیست و اینجا گهی نمی شود.اما تو هنوز برای عاصی شوهر نشدی.من و تو خیلی چیزهارو پیش بینی کردیم.هنوز آلوده نشدیم به روزمرگی و داریم می جنگیم.آرش باز هم می جنگیم.تو با بقیه خیلی فرق می کنی.اینو همه شما عزیزان بدونید که این آقا آرش ما چقدر گل.
سلام عاصی خانم. شرمنده میکنی. ممنون. چشم سعی میکنم روی حرفای تو و آرش خان جدی تر فکر کنم. چقدر خوشحالم که شما دوتا وبلاگمو میخونید. بیشتر ازون خوشحالم از دیدن یه جفت صمیمی که هروقت چیز خوبی پیدا میکنن به اون یکی هم نشون میدن. من کلا آدم شکسته نفسی هستم! باز هم منتظرتونم.
جالب بود. ولی من فکر می کنم وقتی زندگی به تراژدی میرسه (یعنی اکثر وقتها به صورت مزمن) دیگه کسی سوا نمی کنه و همه چیز درهمه! یعنی کسی تو این وضعیت که از طرفش بدش میاد میگه "اگه اخلاقش یه جور دیگه بود، مرد بی‌نظیری می‌شد"؟
به خصوص اینکه جمله ات از زبان یک زنه. برای زن ها اخلاق بد اکثر صفات مثبت دیگه رو از بین می بره
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
واقعا وقت گذاشتین و حوصله کردین. مرسی. نمیدونم تلقینه یا از اعتماد به نفس پائینه یا کم سوادی یا شجاعت٬ خلاصه اینکه هروقت انتقادی میشنوم دوباره تجدید نظر میکنم و به این نتیجه می رسم که حق با خواننده ست. طبق همین اصل الان با شما هم عقیده ام. قصه ی این دوتا وبلاگ جداست. ربطی به ریز و درشت نداره. چه خوب میشه اگر عاصی هم بخونه و تصحیحم کنه. تاکید کنه هم چه بهتر. همشهری های همراه.
عزیزان من
شما را به سازش و اخلاق نیک و عدم اسراف در خوشگذرانی و دادن سورهای واقعی و نه وعده های خرمنی دعوت میکنم.
اگر مردش هستی آن مصیبت را بیاور تا اجابت کنم همه شما را.
در هر صورت avro part یخ فراموش
سن که به سی می رسد آرش خان تعاریف عوض می شود. یعنی یه جورایی الکی زندگی زناشویی به تکامل می رسد که در اصطلاح عرفا به گه کشیده می شود. آدمها بعد از سالها مبارزه برای رسیدن به تعادل آنرا بی خیال می شوند چون ابزار مربوطه اش که همانا ت خ م است را ندارند و اینچنین است که در کمال تفاهم و تعقل شروع می کنند به تغییرات جزیی خود برای وفق پیدا کردن با شرایط گه مالی و اینجا ست که عشق پدیدار می شود و صورت اسهالی دوست داشتن در دامن کبریایی به اوج خود می رسد و ادامه نسل مناسب ترین گزینه در حیات جدید می شود. وای از آن روز که آدمها عاقل می شوند سنگین می شوند و از دید عموم پخته می شوند و مقبولتر. به عاصی سلام برسان و این نرغالک مرا به حال واگذار که در این مقطع مصلحت چنین است و گرنه آخر شعر سفر قوانین عوض می شود و خودم را در اختیار استاندار قزوین می گذارم تا هر چه خواست با من بکند چه که کنار آبسرد کن چه هرجا-----چه بی جا----
همه از زندگی زناشویی گفتن.هدفت این بود؟من بدون توجه به هدف تو می نویسم مثل بقیه.جایی که قید و بند بی دلیل باشد.جایی که تعصبات و مالکیت های مسخره بی دلیل هی ابراز وجود کند زن و مرد مجبور می شوند به گه تبدیل شوند. و بعد دائم که خود را بیشتر غرق گه می کنند بیشتر به آن علاقمند شوند.در نهایت هیچ چیزی از انسان نمی ماند.خوشا به حال هر کسی که اینجا نیست و اینجا گهی نمی شود.اما تو هنوز برای عاصی شوهر نشدی.من و تو خیلی چیزهارو پیش بینی کردیم.هنوز آلوده نشدیم به روزمرگی و داریم می جنگیم.آرش باز هم می جنگیم.تو با بقیه خیلی فرق می کنی.اینو همه شما عزیزان بدونید که این آقا آرش ما چقدر گل.
merC Az LoTfet ;) ! ye Khahesh , Mano LinK Kon Age miToni
سلام عاصی خانم. شرمنده میکنی. ممنون. چشم سعی میکنم روی حرفای تو و آرش خان جدی تر فکر کنم. چقدر خوشحالم که شما دوتا وبلاگمو میخونید. بیشتر ازون خوشحالم از دیدن یه جفت صمیمی که هروقت چیز خوبی پیدا میکنن به اون یکی هم نشون میدن. من کلا آدم شکسته نفسی هستم!
باز هم منتظرتونم.
جالب بود.
ولی من فکر می کنم وقتی زندگی به تراژدی میرسه (یعنی اکثر وقتها به صورت مزمن) دیگه کسی سوا نمی کنه و همه چیز درهمه! یعنی کسی تو این وضعیت که از طرفش بدش میاد میگه "اگه اخلاقش یه جور دیگه بود، مرد بی‌نظیری می‌شد"؟
به خصوص اینکه جمله ات از زبان یک زنه. برای زن ها اخلاق بد اکثر صفات مثبت دیگه رو از بین می بره