چه جای شگفتی‌ست اگر که بره‌ها پرنده‌گان شکاری بزرگ را دوست ندارند؟ چه جای سرزنش است اگر که این پرنده‌گان شکاری بره‌های کوچک را بربایند؟ و اگر بره‌گان در میان خود بگویند :«این پرنده‌گان شکاری شر اند و آن که هیچ به پرنده‌ی شکاری نمی‌ماند و چه بسا ضد آن است؛ مگر نمی‌باید خوب باشد؟»
بر این آرمان‌سازی چه خرده‌ای می‌توان
گرفت؟
تبار‌شناسی اخلاق، نیچه ، د .آشوری