دوباره...ما
چه غم از خشک‌سالی!
وقتی من در درونم
چشمه‌ی آبی رنگی می‌آفرینم.
برف بدون درخشش.
چه غم؟
وقتی من در قلبم
آتش سرخی می‌افروزم
چه غم از عشق انسان‌ها؟
وقتی من
عشق را به جاودانه‌گی
در روحم می‌آفرینم.
<خوان رامون خیمه‌نس>
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد