زیر زمین

دقت کرده ای که خط خطی های بی هدفت با مدادی کند روی کاغذی سفید چقدر پر سر و صداست.کافی است گوشت را نزدیک کنی به کاغذ.بیضی های کج و معوجی که سنجاقشان می کنی به صفحه صدای یورتمه رفتن اسبی پیر را از خودشان در می آورند و خط های شکسته صدای تتپ تتپ قطار را.می خواهی صدای سکوت را بشنوی؟ نقطه ی سیاه کوچکی درج کن بین سفیدی تمام نشدنی کاغذ.