خانه
عناوین مطالب
تماس با من
یوزپلنگانی که با من دویدهاند
یوزپلنگانی که با من دویدهاند
پیوندها
نرغال
خواب های یک دیوانه
م. الف
فلاسفل
فوفول
جدیدترین یادداشتها
همه
مهمت
دو سال بعد
زاهدان
سرخ
آبی
من مجبور هستم
مرتضا
مست از خانه برون تاختهای یعنی چه؟
جهان پ.و.ر.ن.و.گ.ر.ا.ف.ی.ک
مدل ارّه
Slumdog
Orange Midi Bus
سپرده به زمین
REQUIEM FOR A DREAM
قواعد و لذتها یا چگونه ستایندهی لذت شدم؟
بایگانی
مرداد 1393
1
اردیبهشت 1392
1
خرداد 1390
1
اسفند 1389
1
تیر 1389
1
اردیبهشت 1389
1
آذر 1388
1
آبان 1388
1
مرداد 1388
1
خرداد 1388
1
بهمن 1387
1
آذر 1387
1
مهر 1387
1
مرداد 1387
1
تیر 1387
1
خرداد 1387
1
اردیبهشت 1387
2
فروردین 1387
1
اسفند 1386
1
بهمن 1386
4
دی 1386
2
آذر 1386
1
آبان 1386
5
مهر 1386
2
شهریور 1386
4
مرداد 1386
8
اردیبهشت 1386
1
اسفند 1384
2
مرداد 1384
1
تیر 1384
1
فروردین 1384
1
اسفند 1383
1
بهمن 1383
3
دی 1383
1
آبان 1383
1
شهریور 1383
1
تیر 1383
5
خرداد 1383
7
اردیبهشت 1383
10
فروردین 1383
6
اسفند 1382
10
بهمن 1382
7
دی 1382
8
آذر 1382
1
آمار : 191991 بازدید
Powered by Blogsky
آلاتورکا
آدم وقتی نمیتواند به چیزی که میخواهد دست یابد، درست نیست به یک درجه پستتر از
آن ـ هم ـ قناعت کند.نه، این چیز بسیار رقتانگیزیست.
تریسترام شندی،لارنس استرن،ابراهیم یونسی،جلد اول ص۶۲
tiathema
27 فروردین 1384 ساعت 12:54
3 نظر